ใครว่า ความรักคือความทุกข์?

ความรักมันคือทุกข์จริงหรือ? 

ความรักจะไม่ทุกข์

ถ้ารักกันได้ตลอดทั้งปีทั้งชาติ 

(ซึ่งแน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้หรอก ) 

แต่ถ้ามีอันนี้ก็แสดงความยินดีด้วย 

ส่วนใหญ่ก้อรักกันได้อาจจะแป๊ปเดียว 

หรืออาจจะถึง 10 ปี 20 ปี ก็ว่ากันไป 

แต่สำหรับประเด็นเรื่อง

เมื่อเรามีพบกัน ก็ต้องมีจาก 

เป็นของธรรมดาของโลก 

ถ้าเรารักใครแล้วเนี่ย

 เราก็ต้องการให้เขามีความสุข 

เราก็อยากอยู่กับเขา 

อยากอยู่ใกล้กัน อยากนั่น อยากนี่ 

สารพัด จะอยาก แล้วพอไม่ได้ดังใจ 

เมื่อนั่นล่ะ ทุกข์ก็ต้องตามมา 

นี้ก็เป็นไปตามอำนาจกิเลสตัณหา 

ที่เราเองก็นึกว่ามันสุข 

แต่พอคิดจริง ๆ นะ 

มันต้นตอความทุกข์เลย 

ที่สำคัญก็คือ 

ไม่มีใครหนีพ้นความตายได้สักคน 

ทุกคนที่เรารักอ่ะ 

ไม่นานก็ต้องจากกัน 

แล้วถ้าเกิดคนที่เรารักเขาตายไปจริงๆ 

ตอนนั้นใครมันจะมานั่งหัวเราะได้จริงไหม

มันก็ต้องพากันร้องห่มร้องไห้ตาบวมกันไป

ยิ่งรักมาก ก็ยิ่งฝังใจมาก 

(ยกเว้นเราตายก่อนอันนี้คนข้างหลังเขาก็ต้องทุกข์อีกล่ะ) 

ความรักคือสุข 

แต่สักวันก็ต้องจากกันอยู่แล้ว

ซึ่งมันเป็นธรรมดาของโลก

เพราะฉนั้น 

รักกันแบบ พรหมวิหาร 4 ดีที่สุด

เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา 

อันนี้ไม่ทุกข์แน่นอน 

แต่ถ้ารักแบบทางโลก 

รักแบบอยากจะอยู่ด้วยกันไปตลอด

อันนี้ก็ต้องรอทุกข์ไว้ได้เลย 

ทุกอย่างในโลกล้วนมี 2 ด้าน  ไม่มีอะไรที่ดีไปซะหมด  แล้วก็ไม่มีอะไรที่ไม่ดีไปซะหมด ความรักก็เช่นกัน  มิใช่สิ่งที่ทำให้เกิดแต่ความทุกข์อย่างเดียว เพียงแต่ว่าในเมื่อเรามีความรัก  เราจะใช้ความรักให้เกิดความสร้างสรรค์ ทำให้เกิดความสุขทางใจอย่างไร  เช่นความรักที่มีต่อ พ่อแม่ บุตรธิดา ครูอาจารย์ ชาติ ศาสนา เพื่อนมนุษย์  แต่บางครั้ง  ความรักก็ทำให้เกิดความทุกข์ได้เช่นกัน  อาจจะด้วยเพราะทำให้เกิดขาดสติยั้งคิด  ใช้อารมณ์ที่เกิดจากความรักเป็นตัวตัดสินแทน  ซึ่งน่าจะใช้ปัญญา เหตุและผล มากกว่า   ดังพระราชนิพนธ์ใน รัชกาลที่ 6 ทรงพระราชนิพนธ์  เกี่ยวกับความรักของหนุ่มสาวไว้ว่า ความรักเหมือนโรคา บันดาลตาให้มืดมน ไม่ยินและไม่ยล อุปสรรคใดใด ความรักเหมือนโคถึก กำลังคึกผลิขังไว้ ย่อมแล่นจากคอกไป บ่ยอมอยู่ ณ ที่ขัง ถึงหางจะผูกไว้ ก็ดึงไปด้วยกำลัง ยิ่งห้างก็ยิ่งคลั่ง บ่หวนคิดถึงเจ็บตาย. ดังนั้น  เมื่อเกิดความรัก ก็ควรใช้ความรักให้เกิดประโยชน์  ให้เกิดผลดีต่อตนเองและผู้อื่น  แต่เมื่อเห็นว่าตนนั้นจะถูกความรักครอบงำ จนไม่สามารถที่จะใช้สติปัญญาไตร่ตรองได้ ก็ความรีบหยุดแล้วพิจารณาด้วยปัญญา หาทางแก้ไขซะตั้งแต่เนิ่นๆ  เพื่อที่จะไม่ให้เกิดทุกข์เพราะรัก